Caffè Pedrocchi to jedna z najsłynniejszych kawiarni we Włoszech, ekskluzywne miejsce degustacji kawy, w którym odbywają się najważniejsze i najbardziej spektakularne wydarzenia. Lokal nazywanay jest również „kawiarnią bez drzwi,, , ponieważ była jedyną kawiarnią w Padwie, która była zawsze otwarta do 1916 roku, gotowa powitać różnych klientów o każdej porze dnia i nocy. Przez ponad sto lat było to prestiżowe miejsce spotkań intelektualistów, studentów, naukowców i polityków. Historia Caffè Pedrocchi zawsze była ściśle związana z Padwą. Obecnie to jeden z symboli miasta i jedno z najpopularniejszych miejsc do odwiedzenia.
.
.
Kakao, mięta i kawa – arcydzieło smaku
Nie można opuścić kawiarni bez spróbowania specjalności tego miejsca, a mianowicie kawy Pedrocchi.
Kawa podawana bez cukru i łyżeczki
Tej kawie nie sposób się oprzeć! Zaskoczy was wysublimowanym smakiem i delikatnością. Podawana bez cukru, ponieważ obecna jest w niej śmietanka. Dostaniemy ją bez łyżeczkidla lepszego delektowanie się smakiem. Jednak o łyżeczkę można poprosić, gdyż po degustacji na dnie i po bokach filiżanki pozostaje mnóstwo smakowitej ,,pianki,, . Jeśli jesteście przejazdem w Padwie spróbowanie tej kawy jest absolutną koniecznością.
.
Salony Caffè Pedrocchi .
W słynnej kawiarni i elegancja i delikatność łączą się ze sobą. Nawet dziś sale i pokoje zachowują smak i zainteresowanie dawnymi stylami. Pomieszczenia odzwierciedlają eklektyczny styl XIX wieku.
.
.
Sale na parterze, na cześć przyłączenia Wenecji Euganejskiej do Królestwa Włoch, oddają hołd trójkolorowej fladze, jest więc sala zielona, biała i czerwona.
Między XVIII a XIX wiekiem konsumpcja kawy rozprzestrzeniła się we Włoszech, a ugruntowała się tradycja kawiarni jako burżuazyjnego kręgu i otwartego miejsca spotkań, w przeciwieństwie do prywatnego wymiaru salonów szlacheckich. W Padwie dodatkowa obecność ponad trzech tysięcy osób, w tym studentów, kupców i żołnierzy, oznaczała, że bardziej niż w innych ośrodkach miejskich, ten rodzaj działalności szybko się rozwinął.
Historia
W 1772 r. Francesco Pedrocchi z Bergamo otworzył odnoszącą sukcesy „kawiarnię” w strategicznym punkcie Padwy, w niewielkiej odległości od uniwersytetu, ratusza, rynków, teatru i Piazza dei Noli (dziś Piazza Garibaldi), z którego odjeżdżały dyliżanse do pobliskich miast, oraz od poczty (obecnie banku).
Jego syn Antonio, który odziedziczył kwitnący biznes ojca w 1800 roku, natychmiast wykazał się umiejętnościami przedsiębiorczymi, decydując się zainwestować zyski w zakup lokalu obok własnego. W ciągu około 20 lat stał się właścicielem całego bloku.
.
.
16 sierpnia 1826 r. Antonio Pedrocchi przedstawił władzom miejskim projekt budowy zakładu, w tym pomieszczeń do palenia, przygotowywania kawy, „przechowywania lodu” i serwowania napojów. Przed rozpoczęciem budowy zlecił innemu technikowi, Giuseppe Bisacco, wyburzenie całego bloku i wzniesienie budynku. Niezadowolony z rezultatu poprosił Giuseppe Jappellego, inżyniera i architekta o europejskiej renomie i czołowego przedstawiciela burżuazji miejskiej, który często odwiedzał kawiarnię, o zmianę projektu kompleksu, nadając mu elegancki i niepowtarzalny wygląd.
Pomimo trudności spowodowanych koniecznością projektowania na nieregularnym planie i koordynacji przestrzennej różnych fasad, Jappelli był w stanie zaprojektować eklektyczny budynek, który odnalazł swoją jedność w układzie w stylu neoklasycznym. Wybitny Wenecjanin chciał przenieść swoją świecką i oświeceniową wizję społeczeństwa na architekturę, tworząc to, co później stanie się jednym z symbolicznych budynków miasta Padwy.
Parter został ukończony w 1831 roku, podczas gdy w 1839 roku dobudowano neogotycki korpus znany jako „Pedrocchino”, w którym mieściła się cukiernia . Z okazji „IV Kongresu Włoskich Naukowców” (wydarzenie o znaczącym tytule, biorąc pod uwagę, że Padwa była nadal pod panowaniem Habsburgów), pokoje na piętrze zostały zainaugurowane w 1842 r. Zgodnie z historycznym gustem tamtych czasów, zostały one urządzone w różnych stylach, tworząc wyjątkową trasę przez cywilizacje ludzkości.
Pomieszczenia na piętrze były wykorzystywane do spotkań, konferencji, przyjęć i pokazów, a ich użytkowanie było przyznawane publicznym i prywatnym stowarzyszeniom, które mogły organizować wydarzenia .
Antonio Pedrocchi zmarł 22 stycznia 1852 roku. Kierowany pragnieniem pozostawienia zarządzania kawiarnią zaufanej osobie, adoptował Domenico Cappellato, syna jednego ze swoich uczniów, który po śmierci domniemanego ojca podjął się kontynuacji odziedziczonego biznesu, przekazując jednocześnie zarządzanie różnymi sekcjami zakładu.
.
.
Po śmierci Cappellato w 1891 roku, kawiarnia przeszła na własność miasta Padwy. W testamencie sporządzonym kilka miesięcy wcześniej, Cappellato pozostawił lokal swoim współobywatelom:
„Podejmuję uroczyste zobowiązanie wobec gminy Padwy, aby zachować na zawsze, oprócz własności, korzystanie z zakładu w obecnym stanie, starając się go promować i rozwijać w miarę postępu czasu aby mógł utrzymać swoją renomę we Włoszech”.
Nieunikniony rozkład spowodowany trudnościami wywołanymi przez Wielką Wojnę charakteryzował kawiarnię w latach 1915-1924. W tym ostatnim okresie rozpoczęto prace restauracyjne w cukierni, które trwały do 1927 roku. W kolejnych latach większość oryginalnych mebli zaprojektowanych przez samego Jappellego została niestety utracona i w czasach faszystowskich stopniowo zastąpiona.
Po II wojnie światowej, rozpoczęto nowy projekt renowacji, który zmienił wygląd pokoi wychodzących na tylną aleję. Przekształcił aleję w galerię pokrytą szklanymi blokami i stworzył kilka sklepów, publiczną budkę telefoniczną i fontannę z brązu, redukując tym samym część cukierni.
Pomimo protestów wielu mieszkańców i zakłopotania Urzędu Zabytków i Sztuk Pięknych, historyczna marmurowa lada została zastąpiona nowoczesnymi blatami, zainstalowano świecącą neonową fontannę, a mapy w centralnym holu, charakteryzujące się odwróconym przedstawieniem lądów (co ciekawe, południe jest reprezentowane na górze), zostały zastąpione lustrami.
Przez większość lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych kawiarnia i pozostawała zamknięta z powodu trudności w porozumieniu pomiędzy właścicielami a gminą; w 1994 roku ostatecznie podjęto decyzję o przywróceniu lokalu. Architekt Umberto Riva i jego współpracownicy M. Macchietto, P. Bovini i M. Manfredi otrzymali zadanie naprawienia szkód spowodowanych niszczycielską renowacją Pisani w latach pięćdziesiątych XX wieku i przywrócenia dawnej świetności historycznej kawiarni.
Po zakończeniu pierwszej części prac kawiarnia została zwrócona mieszkańcom Padwy 22 grudnia 1998 roku. Do 1916 roku kawiarnia pozostawała otwarta dzień i noc dlatego nazywa się ja często „kawiarnią bez drzwi”.
Na koniec podajemy przepis na sławna kawę Pedrocchi
Składniki z oryginalnego przepisu:
– kawa espresso 100% arabska
– świeża śmietanka i emulsja miętowa w syropie
– gorzkie kakao
– podawane w filiżance cappuccino
Przygotowanie kawy Pedrocchi jest bardzo proste. Wystarczy ubić 70 ml śmietany potem dodać 20 ml syropu miętowego, wymieszać w celu uzyskania pysznie pachnącego kremu miętowego. W międzyczasie przygotować kawę *ok 3 filiżanek od kawy, przy pomocy mokki lub ekspresu do kawy. Użyć filiżanki do cappuccino, aby było miejsce na wlanie aromatyzowanej śmietanki, która powinna całkowicie pokryć kawę. Wlać kawę i następnie krem miętowy, a na koniec posypać kakao i gotowe!
Kawę należy pić natychmiast, bez mieszania łyżeczką – jest doskonała, gdy jest jeszcze gorąca, a kontrast ze świeżym smakiem kremu miętowego będzie jeszcze lepszy.
Tymczasem dla smakoszy kawy przypominamy nasz artykuł:
.
Korespondencja oraz fotografie Aneta Malinowska, autorka stron
Polacy z Bolonii i okolic i Aneta Malinowska – fotografie, pittura
