Włochy dla mnie to Rzym i Abruzja, a czasami Abruzja i Rzym. Zawsze otwarte okno na via Calderini i zapach kawy z mieszkania sąsiadki, która rozmawia może nieco za głośno, ale z wdziękiem. To Tyber, nad który wychodzę codziennie. Ponte Milvio. Ponte della Musica. Albańczycy łowiący ryby. Zniszczone plastikowe tablice z cytatami ze światowej poezji wiszące na dolnych bulwarach, tuż pod zamkiem świętego Anioła. Jeszcze, pięć, czy sześć lat temu zatrzymywałem się tam, żeby przypomnieć sobie fragmenty wiersza Miłosza „Dwaj w Rzymie”. Wtedy jeszcze akurat ta tablica wisiała. Dzisiaj zostało po niej puste miejsce. Ale nadal się zatrzymuję… Włochy dla mnie to też praca i drugie życie. Prawdopodobnie, najlepsze w życiu.
Piotr Kępiński (ur. 1964) – poeta, krytyk literacki, eseista. Pracował m.in. jako zastępca redaktora naczelnego w „Czasie Kultury” oraz jako szef działu kultura w „Dzienniku” i „Newsweeku”. Obecnie współpracuje z „Twórczością” oraz „Plusem Minusem”, sobotnim wydaniem „Rzeczpospolitej”. Autor wielu książek poetyckich i eseistycznych, m.in. zbioru esejów o współczesnej kulturze litewskiej Litewski spleen, książki o współczesnych Włoszech Szczury z via Veneto i tomu wierszy Nieoczy. Od 2007 do 2016 roku juror Literackiej Nagrody Europy Środkowej „Angelus”. W latach 2017–2019 zasiadał w jury Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej „Silesius”. Mieszka w Rzymie.
