19 września to jeden z najważniejszych dni w roku z życia tutejszej społeczności. W tym dniu obchodzi się Święto Świętego Januarego, Festa di San Gennaro, patrona Neapolu. W tym dniu dochodzi do zjawiska topnienia krwi ŚWIĘTEGO JANUAREGO ze stanu stałego w stan ciekły. Mieszkańcy uważają je za cud.
.
.
Z tej okazji o godz. 8.00 odbyła się Msza Święta. Następnie o godz. 9.45 arcybiskup Domenico Battaglia udał się do Kaplicy Skarbca. Wraz z opatem Vincenzo de Gregorio, burmistrzem Gaetano Manfredi i gubernatorem Vincenzo de Luca, otworzył sejf, w którym przechowywane są ampułki z krwią. Następnie zostały one przeniesione do ołtarza głównego katedry.
O godz. 10.00 rozpoczęła się uroczysta celebracja eucharystyczna, podczas której, doszło do cudownego wydarzenia. Atmosfera była pełna oczekiwania; w pierwszym rzędzie miejscowe kobiety zaczęły pieśni i prośby by stał się cud. Kardynał trzymając relikwię w ręce po niewielkim oczekiwaniu pomachał chustą na znak aby ogłosić cud. Krew zaczęła topnieć.
Na zakończenie Mszy Świętej Arcybiskup przeszedł z relikwią do głównego wyjścia Katedry, aby pokazać wiernym przed kościołem, że właśnie doszło do cudu.
.
.
Kult San Gennaro
San Gennaro zawsze był popularny, zakorzeniony w kulturze neapolitańskiej. Neapolitańczycy mają głęboką relację z San Gennaro i manifestują ją w ciągłym dialogu. Wyrażenie „San Gennaro, pensaci tu!” San Gennaro ty o tym pomyśl! jest inwokacją powtarzaną w obliczu osobistych zmartwień, lęków, potrzeb , katastrof, marzeń „San Gennaro, znasz mnie, gdybyś mógł wyświadczyć mi przysługę”, to słowa aktora Massimo Troisi w jednym ze swoich najsłynniejszych scen filmowych. W rzeczywistości codziennego życia całe miasto modli się do niego i wzywa go, widząc w nim ojca i brata, do którego można się zwrócić, mając pewność, że święty nigdy nie zawiedzie. Proszą go nie tylko o szczęście, zdrowie ale nawet o wygraną w totolotka. San Gennaro można o wszystko poprosić ale czy wysłucha każdego i spełni każde życzenie?
Zjawisko topnienia i krzepnięcia krwi
Zjawisko to nie zawsze przebiega w taki sam sposób. Czasami ciecz zawarta w ampułce rozpuszczając się zmienia swoją objętość , pęcznieje i wypełnia cały pojemnik, innym razem zajmuje mniejszą przestrzeń. Również czerwony kolor ulega zmianom od jasnej do ciemnej lub brunatnożółtej . Różny jest także czas przechodzenia ze stanu stałego w ciekły ,niekiedy staje się to natychmiast innym razem proces ten trwa kilka minut lub nawet cały dzień. Podobnie dzieje się z z krzepnięciem.
.
.
Wydarzenie interpretowane jest jako wróżba. Jeśli zawartość ampułki rozpuszcza się szybko to znak pomyślności. Jeśli skrzep się nie rozpuści ,na miasto spada jakieś nieszczęście. Taka sytuacja miała miejsce m.in. w 1944 roku, kiedy doszło do wybuchu Wezuwiusza.
Do relikwii św. Januarego pielgrzymowali również papieże. Jednakże nie zawsze wobec nich zdarzał się cud.
1848 – bł. Pius IX – krew zmieniła postać ze stałej w płynną,1979 – św. Jan Paweł II – cud się nie wydarzył,2007 – Benedykt XVI – cud się nie wydarzył ,2015 – Franciszek – krew rozpuściła się w połowie
W Neapolu ten rytuał powtarza się przynajmniej 3 razy w roku podczas corocznych wydarzeń:
– W pierwszą sobotę maja, pierwszy obrzęd w roku. Relikwia wraz ze srebrnymi popiersiami świętych patronów Neapolu niesione są w procesji z Katedry do Bazyliki Santa Chiara, na pamiątkę pierwszego przeniesienia relikwii świętej z Pozzuoli do Neapolu. Po rytualnych modlitwach następuje „pierwszy cud”
-19 września . Święto Januarego. Drugi obrzęd w roku, jeden z najbardziej znanych, przypada w rocznicę śmierci *dekapitacji Świętego Januarego. Wewnątrz Katedry, w obecności kardynała, władz cywilnych i wiernych, po modlitwach rytualnych następuje drugi cud.
–16 grudnia powtarza się „cud” topnienia krwi, na pamiątkę erupcji Wezuwiusza w 1631 r., kiedy krew się stopiła, a magma w cudowny sposób zatrzymała się, ocalając miasto.
.
.
Co na to nauka
W artykule opublikowanym w czasopiśmie Nature niektórzy uczeni z CICAP pod kierunkiem Luigiego Garlaschelliego wykazali, że uzyskali substancję o kolorze krwi przy użyciu molizytu (minerału występującego na Wezuwiuszu), soli kuchennej i węglanu wapnia. Według nich geneza cudu San Gennaro wiąże się z właściwościami tiksotropowymi odtworzonej substancji, czyli jej zdolnością do upłynniania się ze stanu stałego pod wpływem wstrząśnięcia.
„Jednak zachowanie krwi San Gennaro jest nieprzewidywalne” – wyjaśnia opat Vincenzo De Gregorio, który od kilkunastu lat zajmuje się ampułkami podczas ceremonii. «Czasami upłynnia się natychmiast po wyjściu z sejfu lub nawet w środku. Wydaje mi się, że w obecności papieża Ratzingera dostatecznie poruszyłem ampułkami, ale krew się nie rozpuściła chociaż ,że był papieżem.”
Zagadka nadal jest nierozstrzygnięta . Skan spektrometryczny wskazuje, że wewnątrz ampułek znajduje się krew. Ale francuski fizyk Michel Mitov w swojej książce Matière Sensible spekuluje, że ampułki zawierają spermacet, woskowaty tłuszcz ekstrahowany z głów kaszalotów i roztwór gliny. Materiały, które są „wrażliwe” na manipulację i temperaturę.
Chociaż Cicap ( Włoska komisja kontrolująca oświadczenia dotyczące pseudonauk) zasugerowała eksperymentalnie w 1991 roku, że ampułka może faktycznie zawierać nie krew, ale substancję tiksotropową (tj. zdolną do zmiany stanu ze stałego na ciekły i odwrotnie), nigdy nie przeprowadzono żadnej weryfikacji relikwii i dla wiernych zjawisko pozostaje niewyjaśnione.
Kradzież. Mała ciekawostka historyczna. Relikwia znajduje się w katedrze w Neapolu i składa się z relikwiarza zawierającego dwie ampułki, jedną wypełnioną tajemniczą substancją, a drugą w połowie pustą, ponieważ Karol III Burbon ukradł jej zawartość, aby zabrać ją do Hiszpanii.
.
Korespondencja i fotografie Aneta Malinowska, autorka stron
Polacy z Bolonii i okolic i Aneta Malinowska – fotografie, pittura
